Volg je hart

Je hart volgen is makkelijker gezegd dan gedaan. Vanuit onze opvoeding, hoe je bent groot gegroeid, met al onze overtuigingen en dagelijkse prestatiedruk is dat een hele opgave. Maar als je dat lukt, dan is de beloning een van ultieme vrijheid die onbetaalbaar is.

Ik hoef niet te weten hoe jij in je levensonderhoud voorziet. Wat ik graag wil weten , is waar jij voor gaat en of jij het aandurft oog in oog te staan met de verlangens van je hart.

Het interesseert me niet hoe oud je bent. Maar wel of je het aandurft voor gek te staan omwille van de liefde, omwille van je dromen, omwille van het avontuur dat leven heet.

Het maakt me niet uit welke planeten jouw horoscoop beïnvloeden. Waar het mij om gaat, is of je ooit tot in de kern van je eigen verdriet bent doorgedrongen en of de verraderlijkheden en de beproevingen van het leven je juist ontvankelijk hebben gemaakt, of dat deze je hebben doen terugdeinzen en afsluiten uit angst voor nog meer pijn.

Wat ik wil weten, is of jij pijn, die van jezelf, kunt laten zijn voor wat het is, zonder een vinger te verroeren, zonder het te verbergen, te laten verdwijnen of vast te houden.

Ik wil weten of je vreugde kunt zijn, de mijne of de jouwe, of je durft te dansen vanuit je oerkracht, in totale extase, van top tot teen, zonder je in te houden door op je hoede te zijn, realistisch of rationeel te zijn, zonder je te laten afremmen door herinnering aan beperkingen vanuit je menselijk bestaan.

Het kan me niet schelen of je verhaal waar is of niet. Wat ik zou willen weten, is of je anderen durft af te wijzen om trouw te kunnen zijn aan jezelf, of jij het aankunt voor verrader te worden uitgemaakt om verschoond te blijven van verraad vanuit je eigen ziel.

Geef me een bewijs van je trouw, opdat ik zal weten dat je vertrouwen waardig bent. Ben je in staat schoonheid te zien ook al is niet iedere dag even mooi. En is het leven zelf voor jou de bron waaruit jij je levenskracht kunt putten.

Kun jij leven met fouten, zwakheden en kwetsbaarheid, die van jou en mij, en toch aan de rand van een meer staan en luidkeels tegen het zilver van de volle maan roepen:”Ja.”

Ik hoef niet te weten waar je woont en hoeveel geld je hebt. Wat ik graag wil weten is of jij het kunt opbrengen om na een nacht vol wanhoop, tot in het diepst van je ziel gekwetst, op te staan, en datgene te doen wat gedaan moet worden.

Het gaat er voor mij niet om waar, wat en met wie je hebt gestudeerd. Voor mij is het van groot belang van jou te horen welke innerlijke kracht jouw steun en toeverlaat is als al het andere om je heen is weggevallen. Of jij alleen kunt zijn met jezelf en of je het werkelijk goed hebt bij jezelf wanneer het stil wordt, in eenzaamheid.

Dan ben je trouw aan jezelf en bereik je alles wat je in je hart wilt bereiken.

De voorwaarde van als dan

Iedereen kent het wel: als ik dit heb, dan... Of als ik de vrije keuze zou hebben, dan zou ik iets heel anders gaan doen met mijn leven. Ik zal je maar gelijk uit je droom helpen, het is een illusie die je zelf in stand houdt.

Lukt het met het schrijven?

Hoe bedoel je?

Je wilt toch een blog bijhouden?

Ehumm! Als ik mijn nieuwe computer heb geïnstalleerd dan begin ik daarmee.

Oke.

Hoezo oke? Ik heb toch nog geen tijd gehad om te installeren… dat is toch zo? Of wil je dat ik het ’s nachts doe?’

Dit lijkt zomaar een vrijdagavond ‘bankconversatie’. Bedenk een paar andere woorden en je hoort dit soort ‘als dan’ gesprekjes vrijwel dagelijks. Laten we eerlijk wezen, het is toch ook heerlijk om je te kunnen verschuilen achter uiterst legitieme excuses om iets niet te doen. En zeker als de ander je daarin bevestigt: ‘Ja, daar heb je eigenlijk ook wel gelijk in.’

Die legitieme excuses zijn eigenlijk uitvluchten om dat iets niet nu te doen. Want als je dat iets echt heel graag wil, dan maak je er wel tijd voor. Dan is het simpelweg een kwestie van prioriteiten stellen. Maar ook hierin klinkt ‘als dan’ door. Het ‘als dan’ als voorwaarde scheppend gegeven om de ultieme situatie te creëren waarin je in actie kunt komen. Het geeft je tegelijkertijd ook de ultieme uitvlucht om dat iets niet te doen waar je eigenlijk toch al geen zin in had. Door ‘als dan’ te legitimeren, stel je voorwaarden aan het in actie komen. Hiermee geef je jezelf en vooral aantoonbaar voor anderen de ruimte om dat iets dus niet te doen, waar je toch geen zin in had en wat je vooral niet wilt toegeven.

‘Als dan’ kan je ook de kans ontnemen om dat iets nu eindelijk te gaan doen. Wanneer dat iets heel dichtbij jezelf komt, je de gelegenheid geeft om te vlammen, om succesvol te zijn, kan het ook beangstigend zijn om je ‘als dan’ redenen te laten varen. Want dan zijn er geen uitvluchten meer, dan moet je. Dan kun je afgaan, mislukken of uitgelachen worden. Dat is wanneer de invulling van je ‘als dan’ over je (vaak onbewuste) angsten gaat.

Wil je verder komen, succesvol zijn? Wil je groeien als persoon? Dan zal je de confrontatie met je angsten aan moeten gaan. Maak uitdagingen van je angsten. Ga in je kracht staan of zoek uit wat je nu werkelijk wilt. Laat ‘als dan’ geen reden voor uitstel zijn. Verschuil je er niet achter als je iets niet wilt. En heb je iets op je actielijstje staan? Stel prioriteiten en doe het nu: ga er voor! Want als er aan de voorwaarde van je ‘als dan’ voldaan is, zal je zien dat er altijd een volgend ‘als dan’ zogenaamd eisen aan je komt stellen.

Be the king in your own life...

Ben duidelijk over de koers die je vaart

Vaak ontbreekt het in organisaties om een duidelijke visie en koers. Waar staan we eigenlijk voor en waar gaan we naar toe met het bedrijf? Hierdoor gaat ongelooflijk veel energie en focus bij de eigen mensen verloren met halfslachtige resultaten als gevolg. Succesvolle organisaties weten heel goed waar ze voor staan en waar ze naar toe willen.

Heb je bewezen kennis en ervaring in een specifiek onderwerp en/of is je visie vernieuwend. En vooral ventileer jij je visie op een aansprekende manier, dan willen mensen zich daar graag bij aansluiten en mee identificeren. En voor je het weet heb je wereldwijd volgers en word je als autoriteit gezien in je onderwerp. Hypothetisch gezien betekent dit dus dat wanneer jij je visie maar ventileert via de juiste kanalen de wereld (klanten, medewerkers, fans) aan je voeten ligt en het universum oneindig is.

Ik ben er stellig van overtuigd dat het vertellen van je visie tot de drie succesfactoren behoort die er voor zorgen dat je als bedrijf mensen (medewerkers, klanten) aan je kunt binden (die overige 2 zijn het vertellen van je verhaal en je product/dienst).

Waarom communiceren er dan toch zo weinig bedrijven hun visie? Is het omdat veel bedrijven nog steeds in de veronderstelling zijn dat het formuleren en kenbaar maken van je visie (missie, strategie) een interne aangelegenheid is dat zich enkel op directieniveau afspeelt? Als je erover nadenkt, mist deze gedachtengang de aansluiting op de werkwijze van succesvolle ondernemingen in de 21e eeuw. Want ben je transparant, integer en authentiek, dan is je visie in ieder geval in alle lagen van het bedrijf bekend en weten je medewerkers waarvoor ze werken.

Maar waarom is het nou eigenlijk zo belangrijk dat ze ook bij catering en de facilitaire dienst weten wat de visie van je bedrijf is? Volgens mij heeft het allemaal te maken met de mate waarin je medewerkers trots zijn op jouw organisatie, waarvoor zij werken en waaraan ze zelf een steentje kunnen bijdragen. De uitdaging ligt er dan ook in dat je ze betrokken maakt bij de onderneming, dat ze zich trots op het bedrijf en op hun aandeel daarin voelen en dat ook uitdragen. Want trots is een natuurlijke inspiratie- en energiebron die je goed wil verzorgen, waar je hard voor wil werken en waar je graag over wil vertellen. Het gevolg zal een dalend ziekteverzuim zijn, een minimaal verloop in medewerkers en behoud van de kennis en kunde in je bedrijf. Betere werkprestaties, betere teamprestaties en uiteindelijk zal het zich ook manifesteren in betere bedrijfsresultaten, zowel in financiële zin als in de kwaliteit van de producten of diensten die je levert.

Wanneer je als onderneming je medewerkers deelgenoot maakt van je visie, kunnen zij vanuit de diverse lagen binnen je organisatie ook accenten aanbrengen die essentieel zijn voor je bedrijfsvoering, maar van bovenaf onzichtbaar ogen.

Daarmee maak je de visie krachtiger en veranker je deze ook direct in je onderneming. Tevens creëer je daarmee organisatie-breed ambassadeurs die je visie met verve uitdragen en zorg je ervoor dat nieuwe medewerkers daarin meegaan.

Wordt je visie op een juiste wijze door je organisatie gedragen en uitgedragen, dan kun je extern grote stappen maken. Immers jouw woorden worden kracht bijgezet door de daden van de organisatie. Je toont daarmee klanten en leveranciers dat je overtuigd bent van je ideeën en de juistheid van je kijk op het vakgebied en de toekomst.

Hiermee laat je ook zien dat je een betrouwbare partner bent.

De utopie van het moeten

Het verschil tussen organisaties die doorkabbelen en organisaties die écht succesvol zijn zit 'm in het moeten ten opzichte van het mogen. Organisaties die in de 21e eeuw de kunst van het mogen verstaan zullen overblijven. De rest zal ter ziele gaan.

De onderneming die in verbinding staat met haar omgeving. Dat is ook de onderneming die invulling geeft aan die omgeving. En vraagt aan de omgeving om mee invulling te geven aan haar ondermening. Om dit te kunnen moet je als onderneming sterk in je schoenen staan. Authentiek zijn en dat durven te blijven. Moet je helder en duidelijk zijn. En moet je vooral weten waar je wel en vooral waar je niet voor wilt staan en gaan. Je zult ook open minded moeten zijn, openstaan voor de criticasters in onze maatschappij. En vooral je moet kunnen geven en delen en willen ontvangen. Doe daar dan nog een portie lef en onbevangenheid bij en je bent als onderneming klaar voor de nieuwe generatie werknemers, consumenten. Althans dat denk je dan…

Wat blijkt, we moeten nogal veel om aansluiting te zoeken, vinden, krijgen met deze nieuwe generatie. En de uitdaging voor ons, 30ers, 40ers en 50ers, zit nu juist in dit moeten. Wij beschouwen dit als een ‘heilig moeten’. Maar het komt ons niet aanwaaien en we moeten er zeker moeite voor doen. En iets waar je moeite voor moet doen, komt al snel geforceerd over.

Generatie Z vindt juist dat ze helemaal niets moet. Je doet iets omdat het je leuk lijkt, omdat het avontuur lonkt, omdat je sympathie voelt voor een lifestyle, omdat je verbonden wilt zijn, etc. Long term commitment is zeker niet het woord dat bij deze groep past. Want is de jeu er vanaf dan ‘unlike’ je jezelf toch weer!

Het creëren van een blijvende verbondenheid zal hierdoor een ware utopie zijn en is wellicht voor een enkeling weggelegd.

Hoe kunnen we ons dan toch geliefd maken en het geforceerd moeten achterwege laten?

Ga in ieder geval terug naar de kern van je onderneming. Waar ligt je passie, je hart? Wat was ook alweer die droom die ervoor zorgde dat je de grote sprong in het diepe durfde te wagen? Laat het weer bovendrijven en bekijk of het hart nog op de juiste plek in je onderneming zit. Krijg helder en formuleer duidelijk waar je voor gaat en staat en wat je drijfveren zijn. Deel dit met je omgeving. Niet omdat je vindt dat het moet, maar omdat je het wil delen. En doe dat vooral op je eigen manier, in je eigen woorden, met je eigen beelden. Ondersteun je verhaal met die middelen die goed voor jou voelen en die aansluiten op je omgeving. Vraag om hulp wanneer je middelen wilt inzetten die goed voor je onderneming zijn, maar die je zelf onvoldoende beheerst.

Ga vooral dansend door het leven en maak plezier, het mag...